کامپوزیت دندان چیست؟ + همه چیز در مورد کامپوزیت های دندانی
آمالگام های ساخته شده از فلز نقره بیش از 100 سال است که برای ترمیم موفقیت آمیز دندان ها استفاده می شود. امروزه محبوب ترین روش ترمیم دندان در بین دندانپزشکان و بیماران، کامپوزیت دندان است. کامپوزیت های دندانی که متناسب با رنگ طبیعی دندان های بیمار طراحی شده اند، می توانند دندان ها را ترمیم کنند و تاثیری جادویی بر لبخند بیمار داشته باشند. اگرچه هزینه کامپوزیت ها نسبت به پرکردن های سنتی بیشتر است و دوام کمتری دارند، اما بیماران و دندانپزشکان همچنان کامپوزیت ها را به دلیل توانایی آنها در ترکیب یکپارچه با رنگ دندان های آسیب دیده ترجیح می دهند.
کامپوزیت های دندانی از رزین هایی ساخته می شوند که پلیمرهای مصنوعی سخت هستند. رزین با ذرات شیشه یا کوارتز مخلوط می شود تا دندان سخت شده به رنگ سایر دندان های طبیعی شود. مواد کامپوزیتی اغلب سفید هستند. این به دندانپزشکان اجازه می دهد تا کاملاً با رنگ دندان های بیمار مطابقت داشته باشند. ترمیم و زیباسازی دندان با مواد کامپوزیت برای اکثر نواحی دهان مناسب است. در اینجا ظاهر به خصوص در اطراف دندان های جلویی اهمیت بیشتری دارد
از آنجایی که کامپوزیت ها مستقیماً به دندان چسبانده می شوند، دندانپزشکان اغلب هنگام آماده کردن دندان برای کامپوزیت نیازی به دندان ندارند. مواد پرکننده نیز انواع مختلفی دارند که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند و در کنار دندانپزشک می توانید بهترین گزینه ها را برای ترمیم دندان انتخاب کنید. مانند بسیاری از ترمیم های دندان، پر کردن دندان دائمی نیست و ممکن است روزی نیاز به تعویض آنها داشته باشید. با این حال، آنها بسیار بادوام هستند و تا سال ها برای شما دوام می آورند و لبخندی زیبا و ماندگار به شما هدیه می دهند، البته به شرط رعایت نکات مراقبت و نگهداری از کامپوزیت ها که در ادامه این مقاله به آن ها خواهیم پرداخت.
اکثر افراد در طول زندگی خود به پر کردن یا روکش نیاز دارند، چه به دلیل تصادف، آسیب، مراقبت ضعیف از دهان و دندان منجر به حفره، فرسایش دندان، مینای دندان و غیره یا افزایش سن. کامپوزیت دندان اما راه حلی جایگزین برای ترمیم دندان به روش سنتی و قدیمی است و یکی از معدود درمان های ایمن و طولانی مدت است که در کلینیک های دندانپزشکی ارائه می شود.
کامپوزیت دندان برای چه کسانی مناسب است؟
همانطور که گفتیم از کامپوزیت های دندانی برای ترمیم دندان هایی که دچار پوسیدگی، ترک، شکستگی و ... شده اند استفاده می شود. بنابراین می توان گفت کسانی که به دنبال لبخندی بی نقص و زیبا هستند و کسانی که هر یک از این مشکلات را در دهان و دندان دارند کاندیدای مناسبی برای ترمیم های پیچیده هستند.
فضای اضافی بین دو دندان
دندان های ترک خورده یا شکسته
دندان های پوسیده
دندان های فرسوده
وسایل دندانپزشکی یک راه حل سریع عالی برای برخی از بیماران هستند و می توانند نتایج شگفت انگیزی داشته باشند. با این حال، همه افراد برای این درمان مناسب نیستند و دندانپزشک شما ممکن است بر اساس ویژگی های دهان و دندان شما تصمیم بگیرد که سایر ترمیم ها و روش های زیبایی برای شما مناسب تر است. به عنوان مثال، افراد با شرایط زیر اغلب کاندیدای مناسبی برای کامپوزیت نیستند و نمی توانند دندان های خود را فیوز کنند:
کسانی که دندان هایشان به مرور زمان رنگ می گیرد و تغییر رنگ می دهد.
بیمارانی که دندان قروچه یا فک خود را فشار می دهند و به همین دلیل دندان های شلوغ در معرض خطر ترک خوردن و شکستگی قرار دارند.
کسانی که دندان های بسیار کج و نامرتب دارند، زیرا کامپوزیت ها توانایی محدودی در صاف کردن دندان های کج دارند.
افرادی که مواد و استخوان کافی در دندان های طبیعی خود ندارند تا کامپوزیت به آن بچسبد.
انواع کامپوزیت های دندانی چیست؟
معمولاً ترکیبات بر اساس اندازه، مقدار و نوع ماده طبقه بندی می شوند. انواع مختلف ترکیبات مورد استفاده شامل ماکروفیل ها (ترکیبات معمولی)، ترکیبات ریز حجاب، ترکیبات هیبریدی (شامل مرسوم، میکروهیبرید و نانوهیبرید) و نانوکامپوزیت ها می باشد.
ترکیب ماکروفیل یا معمولی
کامپوزیت های Macrofill اولین نوع کامپوزیت بودند که در اوایل دهه 1960 معرفی شدند. اگرچه گاهی اوقات این نوع توانبخشی جامع در برخی از بیماران مسن دیده می شود، اما دیگر در کلینیک از آنها استفاده نمی شود. کامپوزیت های معمولی دارای اندازه متوسط ذرات حدود 8 میکرومتر هستند و به دلیل اندازه بزرگ و سختی شدید ذرات پرکننده، زبری سطح را نشان می دهند.
این نوع بافت سطح، ترمیم را بیشتر در معرض تغییر رنگ ناشی از رنگ های خارجی قرار می دهد. کامپوزیت های ماکروفیل نسبت به انواع میکروفیل یا هیبریدی سرعت سایش اولیه بالاتری دارند و بنابراین پولیش را دشوارتر می کنند. بهتر است بدانید که اکنون بیشتر ترکیبات مرسوم جای خود را به ترکیبات هیبریدی داده اند.
کامپوزیت های میکروفیلامنت در اواخر دهه 1970 معرفی شدند. این مواد برای جایگزینی ویژگی های سطح ناهموار کامپوزیت های سنتی با سطح صاف و براق مشابه مینای دندان طراحی شده اند. کامپوزیت های میکروفیلر به جای اینکه حاوی ذرات پرکننده بزرگ معمولی کامپوزیت های معمولی باشند، حاوی ذرات سیلیس کلوئیدی با قطر متوسط 0.01 تا 0.04 میکرومتر هستند. این اندازه ذرات کوچکتر منجر به یک سطح صاف و صیقلی در ترمیم نهایی می شود که کمتر مستعد ابتلا به پلاک یا لکه های خارجی است. از آنجایی که این مواد حاوی پرکننده های کمتری نسبت به کامپوزیت ها یا کامپوزیت های معمولی هستند، برخی از خواص فیزیکی و مکانیکی آنها کمتر است. با این حال، کامپوزیت های میکروفیلامنت در برابر سایش بالینی بسیار مقاوم هستند. همچنین، الاستیسیته پایین به ترمیم های کامپوزیت اجازه می دهد تا در طول خم شدن دندان خم شوند و از رابط باندینگ بهتر محافظت کنند.
کامپوزیت هیبریدی
کامپوزیت های هیبریدی با هدف ترکیب خواص فیزیکی و مکانیکی مطلوب کامپوزیت های ماکروفیلامنت با خواص سطحی کامپوزیت های میکروفیلامنت معمولی ساخته شده اند. این ماده مخلوطی از ذرات پرکننده ریز است که منجر به اندازه ذرات کوچکتر (0.4 تا 1 میکرومتر) نسبت به سنگدانه های معمولی می شود. علاوه بر این، خواص فیزیکی و مکانیکی این نوع کامپوزیت دندان نسبت به کامپوزیت های معمولی برتری دارد.
نسخه‌های فعلی کامپوزیت‌های هیبریدی همچنین حاوی نانوپرکننده‌های بسیار کوچکی هستند که در نتیجه خواص برتری دارند. این نسخه های جدید کامپوزیت های هیبریدی، کامپوزیت های نانوهیبرید نامیده می شوند.
کامپوزیت های پرکننده یا نانوکامپوزیت ها حاوی ذرات پرکننده کوچک (0.005 تا 0.01 میکرومتر) هستند. از آنجایی که این ذرات کوچک را می توان به راحتی بسته بندی کرد، طیف کاملی از اندازه های پرکننده امکان پذیر است و در نتیجه می توان سطوح بالایی از پرکننده را در مواد ترمیم کننده ایجاد کرد که منجر به خواص فیزیکی خوب و بهبود زیبایی می شود.
اندازه ذرات اولیه کوچکتر، براقیت بالاتری به نانوکامپوزیت می دهد. به دلیل این ویژگی ها، نانوکامپوزیت ها و نانوهیبریدها معمولاً موادی هستند که برای ترمیم های کامپوزیت استفاده می شوند.
مقدمه ای بر رویه های دندانپزشکی کامپوزیت
روش های مختلفی برای نصب و چسباندن کامپوزیت ها وجود دارد که با توجه به تشخیص دندانپزشک و مشکلات دندانی بیمار انتخاب می شود. در زیر با انواع روش های اختلاط بیشتر آشنا خواهیم شد:
در طول این عمل، دندانپزشک شما از رزین و چسب همرنگ دندان برای ترمیم یا بازسازی دندان شما استفاده می کند. این دستگاه ها با استفاده از نور سبز مرئی یا نور لیزر به دندان های شما متصل می شوند. برای باندینگ دندان های صاف فقط یک بار ویزیت لازم است
چرا باید از حروف ربط مرکب به درستی استفاده شود؟
پر کردن حفره ها یا ترمیم دندان ها
فضاهای بین دندانی را پر کنید
ظاهر دندان های لکه دار را تغییر می دهد
شکل دندان ها را تغییر دهید
از ریشه دندان که توسط نخ دندان در معرض قرار می گیرد محافظت می کند
جمله غیر مستقیم
در طی این روش، دندانپزشک شما چندین قالب از دندان های شما می گیرد و آنها را به یک آزمایشگاه تخصصی دندانپزشکی می فرستد، جایی که دندان بدون جراحی ترمیم می شود. روش باندینگ غیر مستقیم دندان نیاز به دو ویزیت دارد.
از حروف ربط نامنظم برای چه استفاده می شود؟
فناوری کامپوزیت غیرمستقیم دندان، قرارگیری دقیق ناخن را تضمین می کند. با این روش می توان مجموعه کاملی از میخ ها از جمله اکسپندر را در عرض یک ساعت نصب کرد. به طور سنتی، براکت ها بر روی هر دندان جداگانه قرار می گیرند، اما این روش را می توان سریعتر انجام داد. از بریس های غیر مستقیم برای صاف کردن دندان ها در امتداد خط لبخند استفاده می شود.
روکش کامپوزیت
در طی این روش دندانپزشک یک ونیر کامپوزیت روی دندان ها قرار می دهد که باعث جذابیت بیشتر دندان ها می شود. این روش کمتر جایگزین ونیرهای چینی می شود. از همان ماده به عنوان روکش کامپوزیت مستقیم استفاده می شود، اما روند اعمال متفاوت است. ونیرهای کامپوزیت غیر مستقیم نسبت به ونیرهای کامپوزیت مستقیم در برابر سایش و شکستگی مقاومت بیشتری دارند. با این حال، آنها گران تر از ونیرهای کامپوزیت مستقیم هستند.
کامپوزیت ونیر در مواردی استفاده می شود که رنگ طبیعی دندان تغییر کرده باشد. علاوه بر این، در مواردی که ناهماهنگی جزئی در دندان ها وجود دارد، می توان از ونیرهای کامپوزیت برای بهبود ظاهر استفاده کرد. دندان های شکسته و فرسوده نیز می توانند از ونیرهای کامپوزیت بهره مند شوند. به طور کلی، استفاده اولیه و مزایای کامپوزیت ونیر بهبود ظاهر لبخند است.
ترمیم های کامپوزیت دندان روشی برای ترمیم دندان های پوسیده، ترک خورده یا شکسته است. این ترمیم دندان را به سلامت و عملکرد اولیه خود باز می گرداند و خط لبخند زیبا و زیبا می شود. این نوع درمان به بیماران این امکان را می دهد که به جای جایگزینی دندان های مصنوعی با دندان های موجود خود کار کنند.
اگر بخواهید به سادگی مراحل ادغام دندان را بیان کنید، می توان آنها را در 4 مرحله زیر خلاصه کرد:
معاینه دندان: ابتدا دندانپزشک شما را معاینه می کند تا مطمئن شود که هیچ حفره یا التهابی در دندان یا لثه شما وجود ندارد.
آماده سازی دندان ها: در صورت لزوم، مرحله بعدی استریل کردن دندان ها به اندازه و تناسب مناسب با دندان های کامپوزیت است.
فیتینگ کامپوزیت: سپس روی دندان را با یک لایه کامپوزیت می پوشانند و به آن شکل می دهند. سپس با نور آبی آن را تثبیت می کنند.
پولیش دندان: پس از سفت شدن کامپوزیت، نوبت به پولیش کردن آن می رسد. پولیش باعث شفافیت سطح کامپوزیت می شود و ظاهر دندان ها را زیباتر می کند.
مزایای کامپوزیت دندان چیست؟
ترمیم های کامپوزیت یکی از محبوب ترین روش ها برای دستیابی به لبخندی زیبا است. البته، کامپوزیت دندان مزایای خود را دارد، از جمله می توان آن را در یک ویزیت انجام داد، اگر اصلاحات جزئی اغلب مورد نیاز نباشد، هزینه آن نیز نسبتا مقرون به صرفه است. در زیر با سایر مزایای کامپوزیت دکینگ بیشتر آشنا خواهیم شد:
رنگ کامپوزیت می‌تواند کاملاً با رنگ دندان‌های موجود مطابقت داشته باشد، که بسیاری آن را مزیت اصلی این تکنیک ترمیمی می‌دانند. از آنجایی که آنها نامرئی به نظر می رسند، به ویژه برای استفاده در دندان های جلویی یا نواحی قابل مشاهده از دندان ها که در آنها بسیار قابل مشاهده هستند و به هیچ وجه قابل پوشاندن نیستند، مناسب هستند.
راحتی یکی دیگر از دلایل قوی است که کامپوزیت ها انتخاب خوبی برای بسیاری از افراد هستند. این روش نه تنها برای زیبایی استفاده می شود، بلکه زمانی که دندان ها با فیوژن پر می شوند، شاهد اهداف درمانی این نوع ترمیم نیز هستیم. کامپوزیت ها علاوه بر استفاده برای پر کردن پوسیدگی، می توانند برای ترمیم دندان های شکسته، آسیب دیده یا فرسوده نیز استفاده شوند. علاوه بر این، می توان از آنها برای پر کردن حفره های کوچک در جلو یا عقب دندان استفاده کرد.
چسبندگی بالای کامپوزیت های دندانی
مواد کامپوزیت از نظر شیمیایی به ساختار دندان متصل می شوند و پشتیبانی بیشتر و بهتری ایجاد می کنند. در واقع کامپوزیت بر پایه رزین در سطح میکرو به خوبی به مینای دندان می‌چسبد و باعث می‌شود کامپوزیت کمتر شل شود و دوام کمتری داشته باشد.
آسیب جزئی به ترکیب دندانی
گاهی اوقات لازم است دندان را با آمالگام پر کنید تا مقدار کمی از پوسیدگی ساختار دندان از بین برود و دندان برای قرار دادن کامپوزیت آماده شود. این ماده باعث صرفه جویی زیادی در برداشتن و برش دندان طبیعی می شود که رایج ترین ماده کامپوزیت نسبت به سایر روش های ترمیمی است.
دندان های طبیعی را تا حد امکان حفظ کنید
کامپوزیت ها انعطاف پذیرتر هستند، به این معنی که شکل آنها می تواند بهتر با دندان های شما مطابقت داشته باشد. این انعطاف‌پذیری منجر به نیاز کمتر به سوراخ کردن و حفظ بیشتر دندان‌های طبیعی شما می‌شود.
از حساسیت بپرهیزید
FDA استفاده از جیوه در مواد پرکننده را تایید کرده است و هیچ مدرکی مبنی بر اینکه پر کردن آمالگام باعث مسمومیت با جیوه شود وجود ندارد. اما برخی از افراد به پرکردگی آمالگام حساسیت دارند و برخی ترجیح می دهند جیوه در دهانشان نباشد و از این نظر آمالگام دندان می تواند گزینه مناسبی برای بیماران باشد. ونیرهای کامپوزیت در صورتی که بیمار آلرژی داشته باشد ایمن تر هستند و به دلیل پایه سرامیکی آنها دیگر جیوه ای برای نگرانی وجود ندارد.
مواد کامپوزیت بادوام است و می تواند فشار و استفاده متوسط را تحمل کند.
معایب آمالگام دندانی چیست؟
مانند هر روش درمانی دیگری، کامپوزیت دندان قابل اعتماد نیست. در زیر برخی از معایب این روش ترمیم و زیباسازی دندان را به شما می گوییم تا در انتخاب دقت کنید:
برخلاف روکش‌ها و روکش‌های زیرکونیا، کامپوزیت به دلیل ساختار متخلخل خود با گذشت زمان تغییر رنگ می‌دهد. در واقع، کامپوزیت ها حتی از مینای طبیعی نیز متخلخل تر هستند. بنابراین، بیمارانی که زیاد شراب، قهوه و چای و همچنین دود می نوشند، به ویژه در معرض لکه بینی هستند. اگر شما یکی از این بیماران هستید، بستن مفاصل ممکن است بهترین گزینه برای شما نباشد. تغییر رنگ یکی از دلایل ماندگاری چسب های کامپوزیت تنها چند سال است.
مشکل اصلی این است که مواد کامپوزیت دوام کمتری نسبت به روکش ها و سرامیک هایی مانند زیرکونیا دارند که گاهی تا 30 سال دوام می آورد. تقریباً غیرممکن است که پیش‌بینی کنیم چه زمانی اقلام شکسته می‌شوند زیرا به عادات غذایی بیماران بستگی دارد. خوردن غذاهای سفت مانند آجیل یا تافی خطر ترک یا شقاق را افزایش می دهد. به همین دلیل است که باندینگ کامپوزیت برای بیمارانی که فک های خود را فشار می دهند یا دندان قروچه می کنند ممنوع است. بهترین گزینه برای این بیماران روکش های زیرکونیومی است که بالاترین استحکام را در بین تمام مواد سرامیکی موجود در دندانپزشکی ارائه می دهد.
ضخامت ترکیب دندانی
بسیاری از بیماران به دلیل اینکه نمی خواهند بیش از حد دندان های خود را لایه برداری کنند به کامپوزیت های دندانی روی می آورند. در حالی که این روش یک گزینه عالی برای اصلاح مشکلات جزئی مانند پر کردن شکاف بین دندان ها یا ترمیم شکستگی ها و لبه های بریده شده است، مشکلات زمانی شروع می شوند که بیماران کل دندان ها را سفید کرده و شکل خود را بهبود بخشند. همانطور که می دانید این ترکیب تا حدی شفافیت دارد، بنابراین برای سفید شدن دندان ها باید مقدار زیادی ماده لایه لایه شود تا با رنگ طبیعی دندان ها مطابقت داشته باشد و همانطور که تصور می کنید به حجم دندان می افزاید. ممکن است برای افرادی که دندان های بسیار کوچک و ظریف دارند مشکلی ایجاد نکند، اما افرادی که دندان های بسیار برجسته دارند ممکن است از این حجم ها راضی نباشند.
ماندگاری ایمپلنت دندان چقدر است؟
هر چیزی در زندگی یک عمر دارد و پوسیدگی دندان اینطور نیست. به طور کلی طول عمر یک کامپوزیت 5-7 سال تخمین زده می شود که البته این طول عمر به عوامل زیادی از جمله مراقبت از بیمار پس از کامپوزیت و نوع دندان و مراقبت های بهداشتی شخصی بستگی دارد. همچنین اگر کامپوزیت آسیب دیده یا فرسوده شده باشد، قابل تعمیر و کار مجدد است، بنابراین نگران نباشید.
مواد کامپوزیت استفاده می شود
کیفیت نصب آن توسط دندانپزشکان
مراقبت بعد از کمپوست
در صورت نیاز تعمیرات موقت انجام دهید
معیارها و عوامل موثر بر قیمت کامپوزیت دندان چیست؟
مقدار ترکیب به پارامترهای مختلفی بستگی دارد، مانند:
دامنه فرآیند درمان
محل کلینیک دندانپزشکی
سابقه و سابقه دندانپزشکی
حقوق دندانپزشک
تعداد بخش های دندانپزشکی تحت درمان
مواد و مواد مورد استفاده برای ساخت کامپوزیت
اندازه و شکل دندان ها
مهارت ها و تکنیک های مورد استفاده دندانپزشکان
برچسب مواد و ترکیب
مرجع: https://realtimedentist.com/1399/02/دندانپزشک-خوب-در-شیراز-لیست-بهترین-دند/